Review: De Schaduw Van Toet
Author: Lida Dijkstra
Illustrator: Djenné Flla
Genre: Kinder/jeugdboek, geschiedenis, kunst
Leeftijd: 13+
Pagina’s: 188
Uitgeverij:Luitingh-Sijthoff
Rating: ****
Pareltje
Als je nog twijfelt na het zien van de kaft en het lezen van de titel of dit boek gaat over Egypte, Farao’s en mummies, dan neem ik hierbij de laatste twijfels weg. Het is namelijk precies wat je denkt. Een boek, De schaduw van Toet, over de geschiedenis van de Farao’s in Egypte. Met één enkele uitzondering. Het is niet saai. Sterker nog…De schaduw van Toet is een geweldig mooi én goed boek! Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik loop over het algemeen niet echt over van enthousiasme bij geschiedenisboeken. Dus toen dit boek werd gepromoot op mijn werk was ik op de een of ander manier wel nieuwsgierig geworden.
Dit heeft deels te maken met degene die het boek aan het promoten was (heel effectief een stuk uit het boek voorgelezen) en deels door hoe het eruit zag. De illustratie op de kaft sprak míj erg aan al zal dat wellicht niet voor iedereen gelden. Maar dit is wat mij betreft kunst. Net zoals de stijl van opmaak van het verhaal en hoe de tekst in het midden van het blad is gecentreerd. De illustraties zijn prachtig afgestemd op het verhaal en het ademt Farao Egypte tijdperk uit. Er is goed nagedacht over de samenstelling van dit boek. Alhoewel de meeste kinderen, waar het boek eigenlijk voor bedoeld is, dit allemaal niet meteen zullen opmerken. Hiervoor is de hulp van een leerkracht nodig.
"Hun manier van leven staat zo ver van onze eigen wereld af dat het fascinerend is. Vanuit mijn eigen perspectief als moslima is het niet alleen fascinerend maar ook informatief."
Toetanchamon
Iedereen heeft vast weleens gehoord van Toetanchamon. Is het niet op school dan heb je zijn naam vast wel een keer voorbij zien komen bij een film, docu, serie of programma. Maar het verhaal achter Toetanchamon zelf is voor de meeste vrij onbekend. “Hij was een Farao?” zeggen de meeste een beetje peinzend, onzeker over of het klopt of niet. Dat is precies waar dit verhaal over gaat en meer. Voor de verandering is de hoofdpersoon niet Toetanchamon zelf maar Anchesenamon (Anchesepaäton voor een korte periode). De halfzus van Toetanchamon die in het verhaal voor het gemak Amany wordt genoemd. Het verhaal wordt vanuit haar perspectief verteld. Als jong prinsesje groeit ze op in het paleis als dochter van Farao Amenhotep, later onder de naam Achnaton. De Farao besluit op een dag om alle Goden uit te bannen en nog maar één God te aanbidden. Dit levert hem heel veel woede en onvrede op wat hem de nodige vijanden oplevert, waaronder zijn eigen schoonvader. Hij aast op de troon en wil koste wat het kost de Farao worden. Achnatoen is echter vooral bezig met het krijgen van een zoon en dat lukt met moeite na meerdere dochters gekregen te hebben. Toetenchamon. Amany werpt zich meteen op als de beschermer van Toetenchamon. Ze heeft al vrij snel door dat de jonge prins niet echt veilig is.
In stilte zwoer ze een eed: Ik zal op je passen en tussen jou en je vijanden staan. Ik zal je beschermen tegen het luipaard, de schorpioen, tegen priesters, bedienden, mijn moeder, en het allerbelangrijkste: je opa. Ik zal je schaduw zijn, dag en nacht aan je zijde, zelfs als je het niet weet. Dat beloof ik.
En zo geschiedde. Ze houdt woord tot het niet meer nodig is.
Gebaseerd op feiten
Het verhaal is gebaseerd op feiten en de schrijfster heeft heel wat onderzoek gedaan naar dit onderwerp. Omdat ze de vrijheid heeft genomen om zelf hier en daar wat toe te voegen en aan te passen is De schaduw van Toet, echter geen informatief boek en kan het ook niet als dusdanig beschouwd worden. Het is fictie gebaseerd op geschiedkundige feiten. Onderwerpen zoals religie, politiek, verraad, inteelt/incest, gelijkheid, het maken van mummies, komen hier allemaal aan bod. Hun manier van leven staat zo ver van onze eigen wereld af dat het fascinerend is. Vanuit mijn eigen perspectief als moslima is het niet alleen fascinerend maar ook informatief. In die zin dat ik na het lezen van het boek op onderzoek ben gegaan om te achterhalen wat er klopt en wat niet. Ik kwam erachter dat het verhaal in grote lijnen kloppend is met wat er tot nu toe bekend is. Wat De schaduw van Toet meteen ontzettend waardevol maakt voor leerdoeleinden. Het is ontzettend goed in te zetten op scholen, lessen, en als je het goed weet te doen zelfs bij de godsdienstlessen. Daarvoor is het echter wel belangrijk dat je het boek wel even zelf leest.
Vanwege de onderwerpen raad ik het aan voor een wat oudere doelgroep. Groep 8 vind ik net op het randje eigenlijk. Er komen geen onderwerpen in voor als seks, homoseksualiteit of wat dan ook. Maar onderwerpen zoals bijvoorbeeld het huwen van een eigen dochter, zus nicht, moeder worden wel benoemd. Het zijn namelijk feiten. Dat kan de nodige vragen oproepen.
Humor
Als laatste en zeker niet onbelangrijk. De schaduw van Toet is op een vlotte, makkelijke en zelfs grappige manier geschreven. Amany lijkt over de nodige droge humor te beschikken en dat komt geweldig tot uiting wat mij hier en daar aan het lachen heeft gemaakt. Het verveelt in elke geval zeker niet.
“Nefertiti schuimbekte van woede (werkelijk heel onkoninklijk).”
Rate: ****
Heb jij het boek gelezen? Klets dan gezellig mee. Of misschien nog niet en ben je nu wel getriggerd.
Dan kun je het boek hier vinden
Genoten van deze blog? Share it!