Review: De boekhandel van Teheran (bestel het boek hier)
Genre: Roman, literatuur
Pagina’s: 368
Uitgeverij: Ambo Anthos
Originele titel: The Stationery Shop of Tehran
Rating: ****
Laat ik eerst maar eens zeggen dat ik zo een persoon ben die al verkocht is bij een boek waar de titel het woordje ‘boek’ bevat. Een boek waar boeken centraal staan, ik bedoel maar, dat is gewoon dubbel feest, in mijn beleving dan. No way dat ik dit boek voorbij zou lopen zonder dat ik in elke geval had gelezen waar die over ging. Zo gezegd zo gedaan en nog geen minuut later maakte het boek deel uit van mijn reeds eerder verzamelde stapel boeken (die maar bleef groeien). Ik was overtuigd. Het boek beloofde me een reis naar de Iran in de jaren 50. Een roerige tijd voor Iran politiek gezien. Het verhaal is voor zover ik heb kunnen achterhalen fictief wat overigens niet geldt voor wat er in Teheran gebeurt en waar de personages mee te maken hebben.
Maar goed, het boek zelf. Wat vond ik ervan? Laat ik het anders zeggen, je weet genoeg als ik mijn dochter citeer: “Mama ben je nu weer aan het huilen om een boek? Meen je die?” Mijn kinderen zullen (zo zonde) nooit begrijpen hoe het voelt om emotioneel te worden van een goed verhaal. Echt, internet en wifi hebben de jeugd van tegenwoordig gewoon verpest. Oeps, ik klink een beetje als een oud zeikwijf die ook nog aan het afdwalen is. Even terug naar het boek…
" Tegen het eind van het verhaal gaat er maar 1 ding door je heen. Wat een verspilling van zoveel liefde."
Dus, Ja, tegen het eind van het boek heb ik idd een traantje gelaten. Het verhaal gaat over Roya en Bahman die als een blok voor elkaar vallen in, jawel, de boekhandel van Teheran. Roya wordt ruimdenkend opgevoed (wat best bijzonder is) en met name haar vader heeft maar 1 doel voor ogen. Dat ze later iets belangrijks doet/is. Bahman daarentegen komt uit een conservatieve rijke familie die, je raadt het al, de liefde tussen Bahman en Roya afkeuren. Hoe het verhaal verder verloopt moet je echt zelf lezen.
De schrijfster bouwt het verhaal goed op. Het wisselen tussen tijd en plaats is geen moment storend noch verwarrend. Ze laat je kennis maken met de personages en met Iran. Ze beschrijft het zo goed dat je je daadwerkelijk waant in de Iran van de jaren 50. Doordat je de personages zo goed leert kennen voel je met ze mee. Tegen het eind van het verhaal gaat er maar 1 ding door je heen. Wat een verspilling van zoveel liefde.
Zo zonde….en ja dat is een traantje waard
Rate: ****
Heb jij het boek gelezen? Klets dan gezellig mee. Of misschien nog niet en ben je nu wel getriggerd.
Dan kun je het boek hier vinden.
Genoten van deze blog? Share it!